Burgers raken volledigde weg kwijt in de thuiszorg

‘We raken aan de onderkant.’ En: ‘Burgers zijn volledig de weg kwijt.’ De raad van bestuur van Thebe, voorzitter Wim Corsten en lid Henk Möhlmann, zijn behoorlijk ‘ongerust’ over de toekomst.
Hun eigen instelling, voor onder meer thuiszorg en met verpleeg- en verzorgingshuizen, moet dit jaar 10 miljoen euro bezuinigen.”Dat gaat ten koste van bijvoorbeeld de taken die we erbij deden, als organisatie voor maatschappelijke dienstverlening. We konden dat dekken uit onze hogere budgetten.”

Die inkomsten staan tegenwoordig ook bij Thebe zwaar onder druk. Dus wordt er geschrapt: in belangrijke zaken als het geven van voorlichting en preventiecursussen op het gebied van gezondheid.”We worden tegenwoordig afgerekend op onze productie”, verklaart Corsten. Dat houdt bijvoorbeeld in dat je betaald wordt naar ‘omzet’.

Voor het aanleggen van steunkousen: 5 minuten per kous. “Adviezen geven aan burgers in een wijkgebouw, deelnemen in netwerkbesprekingen in wijken en buurten, gespreksgroepen of het geven van cursussen: daar krijgen we van de overheid geen budget voor”, zegt Corsten. “Toch zijn dat taken die de overheid graag bij ons heeft neergelegd en waarvan je waarschijnlijk nu al kunt stellen dat diezelfde overheid over vijf jaar weer zal zeggen dat het verkeerd is geweest dat die activiteiten werden geschrapt”, meent Möhlmann.

Voor de raad van bestuur is momenteel het voornaamste dat de kerntaak van Thebe overeind blijft: de zorg achter de voordeur van de klant. In een periode dat 70 procent van alle thuiszorginstellingen ‘rode cijfers schrijven’ en de inkomsten dalen is dat al zwaar genoeg.

Corsten: “We zijn genoodzaakt ingrepen te plegen. Dat betekent dat we activiteiten die niet tot onze kerntaken behoren, zullen afstoten. We trachten daarnaast onze efficiency nog verder te vergroten.”Ook delen van de zo noodzakelijke productvernieuwing belanden in de koelkast. “We moeten helaas de komende jaren beknibbelen op innovatie”, zegt Corsten.

Een bezuiniging van 10 miljoen ‘hakt erin’, zelfs op een jaaromzet van 170 miljoen. “Onze maatschappelijke functie raakt ondergesneeuwd. Ik maak me daar zorgen over”, verklaart voorzitter raad van bestuur Corsten. “Juist dit soort zaken, het cement van onze samenleving, tevens het hart van de kwaliteit van de zorg, komt onder druk. We raken aan de onderkant van wat nog mogelijk is.”

Niet alleen de organisatie Thebe, ook de klant raakt inmiddels in problemen, constateren de heren. “Zij raken de weg volledig kwijt.” De steeds veranderende regelgeving in politiek Den Haag is daar debet aan. “Als we daar maar eens van af waren, dat zou op zich al een hele kostenbesparing voor onze sector betekenen”, verzucht Corsten. Möhlmann: “We moeten onze uitgaven en uren dubbel verantwoorden, van de beloofde deregulering is vooralsnog geen sprake.”

Corsten: “Blijkbaar bestaat er een maatschappelijke argwaan, alsof wij ons geld niet goed uitgeven.”
Ze geven als voorbeeld de gevolgen van de invoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). “Die uitvoering ligt bij de gemeente. Een aantal zaken dat onder de AWBZ viel is overgeheveld naar de WMO, maar niet alles. Ook de zorgverzekeraars hebben een aantal AWBZ-taken in de uitvoering gekregen. Daarnaast zijn er verschillende soorten indicatiestelling bijgekomen. En dat alles voor cliënten bij wie de zorgvraag niet is veranderd. Die moeten wel ineens naar verschillende loketten. Leg dat een oudere patiënt maar eens uit.”

Tilburg kent de Loketten Z, die in sommige gevallen te hulp kunnen schieten. “Toch is dat onvoldoende. Veel ouderen hebben iemand nodig die de regie op zich kan nemen. Die de aanvragen voor hulpmiddelen kan begeleiden.”Corsten wil dan ook bekijken of Thebe in dat gat kan springen, bijvoorbeeld door bij klanten op huisbezoek te gaan. Immers, 85-plussers bijvoorbeeld stappen niet zo snel naar een Loket Z.

“Ook daar hebben we geen budget voor, maar we stuiten nu op een voor onze cliënten ongewenste ontwikkeling. Voor burgers wordt het zorgaanbod steeds onoverzichtelijker. Wij beschikken over een telefonische hulpdienst waar mensen zeven dagen per week 24 uur per dag terechtkunnen. Wellicht kunnen we met behulp daarvan dit regelen. Dan maar kijken hoe we dit kunnen gaan bekostigen.”
 Bron: Brabants Dagblad, Hans Rube, dinsdag 17 februari 2009